کد مطلب:173012 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:184

انس با قرآن
امام علیه السلام در آخرین شب به نسل های آینده، انس با قرآن را می آموزد، آن گاه كه به برادرش فرمود:

ارجع الیهم فان استطعت أن تؤخرهم الی غدوة و تدفعهم عنا العشیة لعلنا نصلی لربنا اللیلة و ندعوه و نستغفره، فهو یعلم انی قد كنت أحب الصلاة له و تلاوة كتابه و كثرة الدعاء و الاستغفار؛ [1] .

برادرم به نزد دشمن برگرد و اگر توانستی امشب را از آنان مهلت بگیر تا جنگ را به فردا موكول كنند و ما امشب را نماز بخوانیم و به درگاه او استغفار و دعا كنیم؛ زیرا خدا می داند كه من تلاوت قرآن و نماز و دعا را دوست دارم.

امام به دشمن می فهماند كه شما قرآن را ترك كرده اید. شما جزو آن دسته اید كه به سبب دور شدن از قرآن، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به درگاه خداوند از شما شكایت می كند:

یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا؛ [2] .

خدایا این مردم از قرآن دوری جستند.

اگر به دستورهای قرآن توجه می كردید این گونه گرفتار شیطان نمی شدید و به بیراهه نمی رفتید. اكنون باید از وانهادن قرآن به خدا پناه ببریم و از خداوند بخواهیم دل های ما را برای پذیرش و فهم آیات قرآن آماده كند و لحظه ای بین ما و قرآن جدایی نیندازد؛ چرا كه قرآن مایه ی


هدایت و نور و روشنایی است.


[1] ارشاد، ج 2، ص 93.

[2] فرقان (25) آيه ي 30.